logo leba logo księstwa łeby logo lot leba

 leba leba  leba  leba   leba
Wyrzutnia rakiet


Powiat lęborski

Łeba, Wicko, Nowa Wieś Lęborska, Lębork, Cewice

     Z historycznego punktu widzenia pojęcie ziemi lęborskiej datuje się na II połowę XIV w., kiedy to komtur gdański Zakonu Krzyżackiego Dawid von Cammerstein całkowicie niszczy grody w Białogardzie i Salinie i tworzy wójtostwo lęborskie. Obszar wójtostwa oparty na naturalnych granicach takich, jak: rzeka Łeba, dolina Piaśnicy, Jezioro Żarnowieckie i wybrzeże Bałtyku, przetrwał władanie krzyżackie, a potem już jako powiat lęborski z małymi zmianami pozostał do XX w. W XII do połowy XIV wieku w okresie władzy książąt Pomorza Gdańskiego: Mściwoja I, Racibora, Świętopełka, Mściwoja II głównym ośrodkiem administracyjno-gospodarczym Ziemi Lęborskiej (nazywanej wtedy ziemią białogardzką) jest Białogarda. W 1282 roku po bezpotomnej śmierci Mściwoja II, zgodnie z układem z Kępna, Ziemia Lęborska przechodzi pod władanie Przemysława II księcia wielkopolskiego. W 1308 roku Pomorze Gdańskie przechodzi pod panowanie Krzyżaków i w rok później kasztelania białogardzka wchodzi w skład komturstwa gdańskiego. Od tego czasu Zakon wprowadzając własne prawa i system zarządzania przenosi centrum administracyjne do lokowanego przez Krzyżaków Lęborka.
     Lokacja Lęborka, uwieńczona ostatecznie nadaniem w 1341 r przywileju lokacyjnego, była pierwszą krzyżacką lokacją miejską na terenie Pomorza Gdańskiego. W 1329 r w wyniku wzięcia w zastaw przez Krzyżaków. ziemi słupskiej i bytowskiej podporządkowano Ziemię Lęborską komturstwu w Słupsku. Po zwrocie w 1341 r ziemi słupskiej książętom wołogojskim z Ziemi Lęborskiej utworzono prokuratorię, przekształconą później w wójtostwo istniejące aż do 1454 r. Większość ziem wójtostwa lęborskiego będąca w posiadaniu rycerstwa funkcjonowała na prawie chełmińskim .Wśród rycerstwa ziemi lęborskiej wyróżniały się rody: Wejherów, Pirchów, Grellów i Jatzkowów. W 1410 roku podczas wojny polsko-krzyżackiej udaje się na krótki czas wyzwolić Lębork spod panowania krzyżackiego. Jednak już w 1411 r na mocy pokoju toruńskiego ponownie wraca w ręce Krzyżaków. W 1440 roku po przystąpieniu Lęborka i Łeby do Związku Pruskiego i udziale w wojnie trzynastoletniej (1454-1466) Ziemia Lęborska powróciła do Polski. Król Kazimierz Jagiellończyk przekazał ją księciu zachodniopomorskiemu Erykowi II w lenno , na zasadzie pierwszej ręki, co oznaczało zwrot na każde żądanie króla i Gdańska.
     W 1637 roku po bezpotomnej śmierci Bogusława XIV ostatniego z książąt pomorskich - władcy Ziemi Lęborskiej i uchwale Sejmu Polskiego, ziemia lęborska została włączona pod bezpośrednie władanie Rzeczpospolitej. W 1657 roku na mocy traktatów welawsko-bydgoskich zagwarantowanych mocą pokoju oliwskiego i ustawą sejmową z 1661 r. Ziemia lęborska zostaje oddana w lenno elektorowi brandenburskiemu Fryderykowi Wilhelmowi, co w praktyce oznacza panowanie niemieckie aż do 1945 roku. Ziemia lęborska powróciła do Polski w 1945 roku i została wcielona do województwa gdańskiego. W 1975 roku Lębork włączono do nowoutworzonego województwa słupskiego; w 1999 roku ponownie ziemia lęborska powróciła pod opiekę Gdańska w obszarze województwa pomorskiego.

Materiały zaczerpnięte z portalu http://www.powiat-lebork.com

Copyright © 2003 leba.biz
Strona korzysta w niektórych częściach z plików cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce lub zrezygnować z przeglądania strony.
Regulamin, cookies i polityka prywatności …